Dag 1: De reis en de eerste indrukken

Woensdagochtend was het dan zover. Mijn stageavontuur in Brazilië gaat beginnen. Op het vliegveld begon ik eindelijk kriebels te krijgen en realiseerde ik me pas echt dat ik op het punt stond om naar de andere kant van de wereld te gaan om vier maanden later pas terug te komen. Voorheen leek het allemaal nog zo ver weg en onwerkelijk, maar het ging er nu toch echt van komen.

Met een vlucht van Surinam Airways vloog ik naar Paramaribo, en van Paramaribo naar Belém. Een vlucht van negen uur waarin ik een mooie start het gemaakt in mijn boekje “Portugees van Brazilië”. Hoewel dit verreweg de goedkoopste vlucht was (we blijven studenten), moest ik wel tien uur wachten op het vliegveld in Paramaribo voor de aansluitende vlucht. Niet zo’n probleem, behalve dat het vliegveld Paramaribo niet bijzonder groot is, en er ook niet bijzonder veel te doen valt. Ergens in een hoekje op een stoeltje heb ik nog een hoofdstukje Portugees geleerd en ben uiteindelijk in slaap gevallen. Toen ik midden in de nacht weer wakker werd bleek dat ik niet de enige slaapkop was. Een bewaker van het vliegveld was twee stoelen verderop ook in slaap gevallen.

Na tien uur wachten, en nog drie uurtjes vertraging erbij, kon ik eindelijk verder en kwam ik rond het middaguur aan in Belém. Op het vliegveld stond Mauricio op me te wachten. Een student/trainee bij Elektronorte die me de eerste dagen wegwijs gaat maken in Belém, en niet geheel onbelangrijk prima Engels spreekt. Hij vertelde me dat hij zo ongeveer de enige werknemer bij Elektronorte is die Engels spreekt dus ik moet nog flink aan mijn Portugees sleutelen wil ik zelfstandig uit de voeten kunnen. Hij heeft een week vrijstel van zijn trainee-duties gekregen om mij de stad te laten zien en me te helpen.

Direct buiten het vliegveld kon ik meteen mijn eerste Braziliaanse ervaring opdoen. Zo’n tropisch klimaat zijn we in Nederland toch echt niet gewend. Het is hier iedere dag ongeveer 30 tot 32 graden en nog veel erger, een luchtvochtigheid van rond de 80%. Daarnaast schijnt het iedere dag te regenen van 13:00 tot 15:00. Gelukkig hebben vrijwel alle gebouwen hier goede airco, die ze naar mijn idee een standje te hard zetten. Iedere keer als je naar binnen of naar buiten gaat krijg je een enorme klap van de hitte of de kou.

Na al het reizen had ik toch wel flinke honger gekregen. Het vliegtuigvoedsel smaakte naar niks en was niet bijzonder veel. We gingen naar een buffetrestaurant waar ik wat lokale dingetjes kon eten. Gebaseerd op wat er allemaal lag houden Brazilianen erg van vis, vlees en rijst. Verder raadde Mauricio aan zeker “vatapás” te proberen. Een geel stoofpotje van kerrie en garnalen. Ik vertelde hem dat ik het lekker vond, maar om eerlijk te zijn leek het wel erg veel op een Honig pakje uit de Albert Heijn. Hoewel daar natuurlijk niets mis mee is. Ik zal hem morgen stroopwafels en dropjes laten proberen, ik ben benieuwd wat hij daarvan vindt.

Mauricio bracht me naar het hotel waar ik deze week zal verblijven. Ik ben een klein weekje eerder aangekomen dan ik zal beginnen met mijn stage. Tot 1 november heb ik de tijd om een beetje aan de stad en het klimaat te wennen. Dan komt mijn stagebegeleider terug en begin ik met de opdracht.

Op mijn hotelkamer mocht ik eindelijk het cadeautje openmaken dat Mirjam mij in Nederland heeft gegeven. Een boekje met foto’s en tekstjes met een hoog almanak-gehalte geschreven door mijn vrienden en familie. Fantastisch, zo heb ik toch nog een stukje Nederland bij me.